Tuesday, February 12, 2013

Masuk syurga sama-sama

Saban hari, pelbagai kata-kata yang dicipta untuk mendorong anak. Salah satunya, mendorong anak-anak bersolat.

Perkongsian pagi ini:

Ibu : Wahai pahlawan hati ibu, tiba masa untuk bangun. 
Wahai pejuang Islam, tiba masa untuk bangun dan bersolat.
(Beri gelaran baik-baik kepada anak)
Izz masih tidak bangun. Hanya mengeliat.
Ibu peluk Izz. Ibu cium dahi Izz.
Ibu : Sayang anak ibu ini.
Izz mengeliat lagi.
Ibu: (Sambil peluk Izz dan berbisik di telinganya) Anak ibu, mari sama-sama kita bersolat. Sama-sama kita masuk syurga. Abang boleh pimpin ibu masuk syurga.

Subhanallah! kata-kata itu seperti magnet yang menarik Izz. Izz terus bangun dan keluar dari bilik. Hati ibu memang terasa senang.

Ketika Izz masuk ke bilik untuk bersolat jemaah bersama ayah dan ibu, Izz memandang ibu.

Izz: Ibu, tadi ibu cakap sama-sama kita masuk syurga.
Ibu : Ya?
Izz: Abang terfikir. Abang tidak mahu lepaskan peluang ini. Masuk syurga adalah hasrat abang.
Ibu : (Tersenyum dan peluk Izz) Ibu doakan agar kita sama-sama dapat masuk syurga. Amin!

Monday, February 11, 2013

Sakit dan rahmat Allah

Dialog Ibu dan Muhammad.
Muhammad: Ibu, ada dua perkara yang abang sakit hati.
Ibu : Ha? Apa dia?
Muhammad: Satu, pasal mainan abang. Dua, ini (sambil menunjukkan calar-calar di tangan)
Ibu : Abang dicakar kucing?
Muhammad: Ya, ibu. Abang nak usap Deebak, tiba-tiba dia cakar.
Ibu : (Tidak tahu mahu kata apa.- Diam sebentar. ) tentu abang sakit.
Muhammad: Sakit sikit, ibu. Ibu, inilah rahmat Allah.
Ibu : Rahmat Allah?(Tercengang).
Muhammad: Ya. Allah mahu uji abang, kesabaran abang. Cuma abang kurang sabar sikit. (Tersengih). Kata ustaz, bila sakit, Allah ampunkan dosa. Ya, ibu?
Ibu: Ya. Apabila sakit, ada dosa kita yang Allah ampunkan.
Muhammad: Emmm... Betullah apa yang abang cakap. Allah bagi rahmat kepada abang.
Ibu : Alhamdulilah. Abang terima sesuatu itu secara positif.

Friday, February 8, 2013

Alhamdulillah...

Sewaktu bangun pagi:
Muhammad : Alhamdulillah. Abang gembira bangun pagi ini.
Ibu : Alhamdulillah. Ibu pun gembira abang bangun dengan gembira.
Muhammad: Abang gembira melihat ibu sudah tidak sakit.
Ibu : Oh! Ya. Ibu pun gembira. 
Muhammad: Abang pun gembira hari ini abang pergi sekolah.
Ibu : Ibu lagi gembira anak ibu mahu menuntut ilmu. Allah berikan pahala buat anak ibu, Didoakan Allah mempermudahkan anak ibu dalam menuntut ilmu.
Muhammad: Tapi ibu, abang tidak suka sangat kerja sekolah.
Ibu : Tapi kerja sekolah itu memahirkan diri kita. Cikgu berikan kerja sekolah untuk kebaikan abang juga.
Muhammad: Ya, ibu.
Ibu : sayang anak ibu.
Muhammad : Sayang ibu juga.

Untuk makluman Izz mahu dipanggil Muhammad. 

Thursday, February 7, 2013

Alhamdulillah ada satu kerja sekolah

Muhammad: Ibu.
Ibu : Ya.
Muhammad : Ibu, Alhamdulillah. Abang ada satu kerja sekolah sahaja. tapi banyak.
Ibu : Satu tapi banyak?
Muhammad: Ya. Satu sahaja. Sains. Tapi banyak latihan Sains yang perlu buat. Abang suka Sains. Banyak latihan tentu abang jadi mahir,kan ibu? 
Ibu : Ya.
Muhammad: Ibu. Nanti tolong ajar abang,ya.
Ibu (dalam hati...lega .Muhammad memandang positif latihan diberi. Ini hasil memuji menggunakan teknik Nabi Muhammad. Muhammad ingat pernyataan impak dalam pujian sebelum ini. -Abang banyak buat latihan . Abang mahir)