Izz dan 13 Lembaran aktiviti

Lembaran aktiviti Mendorong Pelajar Corot dengan Teknik Nabi Muhammad masih berselerakan di atas katil. Malam ini , ibu membuat kerja di atas katil.

Izz : Ibu, boleh abang tolong ibu susun kertas ini?

Ibu : Ya. Boleh.

Izz : Semua ada 13,ya ibu?

Ibu : Em!

Izz : Ok,ibu. Sudah siap. Abang sudah susun semuanya.

Ibu : Ya. Terima kasih, abang. Abang telaha bantu ibu susun kertas-kertas itu. Senang kerja ibu. Ibu suka. Allah berikan pahala buat abang. Sayang abang.

Izz: (Senyum) Sayang ibu juga. Gembira dapat tolong ibu. (sambil berlalu keluar dari bilik.)

Izz dan penduduk syurga

Izz masih bersama ibu di bilik sedang ibu membaca lembaran aktiviti Mendorong Pelajar Corot dengan teknik Nabi Muhammad.

Izz : Ibu, tolong bacakan kertas ini pula. (Izz tertarik dengan gambar aktiviti Menaikkan Semangat Juang.) Kenapa cikgu itu marah-marah?

Ibu : Cikgu itu kata macam mana mahu masuk universiti, buat kerja rumahpun malas. Sebenarnya, cikgu tidak boleh kata begitu.

Izz : Habis itu, cikgu mahu cakap macamana?

Ibu : Begini. Ibu tanya abang soalan berdasarkan panduan kata-kata nabi ucapkan. Ok. Sukakah abang menjadi seperempat daripada penduduk syurga?

Izz : Tak suka. Abang mahu menjadi 100% penduduk syurga.

Ibu : (Ketawa kecil). Abang ¼ itu seperti ini (sambil menunjukkan bahagian ¼). Seperti kek yang dipotong kepada 4 bahagian.

Izz : Oh. Begitu.

Ibu : Ibu tanya lagi, ya. Sukakah abang menjadi ⅓ daripada penduduk syurga?

Izz : Ibu, abang mahu 1/1 lah ibu. Kalau kek, abang mahu kesemua kek itu.

Ibu menggeleng-gelengkan kepala. Izz ketawa.

Izz dan hadis nabi

Ibu sedang meneliti lembaran aktiviti Mendorong Pelajar Corot dengan Teknik Nabi Muhammad di dalam bilik. Izz datang dan duduk sekali di atas katil. Lembaran-lembaran aktiviti berselerakan di atas katil.

Izz tertarik dengan satu lembaran aktiviti.

Izz bertanya, “ Ibu,kenapa muka cikgu itu? Cikgu itu marah,ya?”

Jawab ibu,“Ya. Cikgu itu marah sebab anak muridnya lambat masuk kelas.”

Kata Izz lagi, “Oh! Sebab itu cikgu marah?”

Balas ibu pula, “Ya! Tapi cikgu tidak boleh marah murid. nabi Muhammad tidak pernah marah kepada orang yang datang lambat ke masjid seperti dalam hadis ini (menunjukkan hadis di bahagian atas kertas lembaran itu)”

Kata Izz, “ Bacakan untuk abang hadis ini, boleh?”

Ibu pun membacakan hadis itu,

“Anas melaporkan, pada  suatu hari ada  seorang lelaki datang dan   dia   terus masuk barisan  orang-orang yang  sedang sembahyang, dengan    nafasnya  termengah-mengah  kerana  terkocoh-kocoh mengejar waktu    sembahyang,  sambil membaca   'Alhamdulillahi hamdan kasiran thoyiban    mubarakan fih.' Selepas   selesai sembahyang, Nabi Muhammad  bertanya,   “Siapakah  tadi yang   mengucapkan kata-kata itu?” Semua orang  yang ada   diam sahaja,  tidak   seorang pun menjawab. Nabi Muhammad  bertanya   lagi, “Siapakah  tadi yang   mengucapkan kata-kata itu?  Sebenarnya dia   tidak mengucapkan  sesuatu  yang  berdosa.” Lalu seorang  lelaki   berkata, “Tadi saya datang  dengan   termengah-mengah, lalu saya    ucapkan kata-kata itu.” Kemudian,  Nabi   Muhammad berkata, “Sungguh,    saya nampak 12 orang malaikat  berebut-rebut   mengangkat kata-kata    itu.” -- Hadith No. 271 dalam kitab Ringkasan  Sahih  Muslim

Nota: 'Alhamdulillahi hamdan kasiran thoyiban mubarakan fih.' bermakna  'Segala puji bagi Allah, pujian yang banyak, bagus, lagi penuh kebaikan.'”

Ibu berkata, “Lelaki itu datang lambat. Orang lain sudah mula bersembahyang dia baru sampai dan dia bercakap kuat di dalam masjid sampai Nabi Muhammad yang khusyuk itu pun dapat mendengar suaranya.Tetapi Nabi tidak marah sebaliknya nabi memuji kebaikannya iaitu dia berzikir.”

Kata Izz, “ Ibu , abang tahu apa perasaan orang yang kena marah itu?”

Balas ibu, “Ya?”

Kata Izz, “Ya. Abang tahu. Pasti orang itu rasa sedih!”

Izz mahu ibu luangkan masa

Izz : Ibu, teman abang main 'game'
Ibu : Maaf, abang. Ibu ada kerja. Esok, ibu mahu tolong anak murid ibu.
Izz : Ibu, sudah lama ibu tidak meluangkan masa untuk abang. Masa tidursaja ibu temankan abang.
Ibu : Ya! Maafkan ibu, ya. Cuti ini ibu luangkan masa untuk abang.
Izz : Beginilah. Ibu teman abang melukis, boleh?
Ibu : Oklah. Sambil ibu buat kerja di laptop, ibu lihat abang

melukis.
Tetapi ibu tidak boleh membuat kerja sambil melihat abang melukis kerana abang melukis sambil memberi penerangan cara melukis. Emmm. Lagak pro pula.
Ibu : Ibu kagum abang mahir melukis dan pandai memberi penerangan. Ibu suka.:)
(Dalam hati, kasihan anak ibu, ibu tidak dapat luangkan masa yang lama untuk anak ibu.)

Izz dan BI

Izz: Ibu, can you help me?
Ibu : Why should I help you? (Dalam hati, apa halnya Izz berbahasa Inggeris pula)
Izz : Because you love me.
Jawapan itu membuatkan ibu tergelak. Pandainya anak ibu cari alasan yang menyentuh hati ibu.

Izz dan lukisan cantiknya

Izz : Lukisan abang cantik, bukan?
Ibu : Ya! Abang semakin mahir melukis. Ibu suka.
Izz : Ibu, lukisan abang semua cantik-cantik. Abang emmang pandai melukis.
Izz ketawa. Ibu pun ketawa sambil menggeleng-geleng kepala.. Wah! Self-esteem Izz sudah tinggi. Berbeza sungguh daripada Izz 10 bulan yang lepas.
Ibu : Abang sudah mahir melukis. Namun, abang juga harus baiki cara abang mewarna. 
Izz : Baik ibu.
Ya Allah! Jauhkanlah anakku ini daripada perasaan riak. Teknik memuji gaya Nabi Muhammad, dipuji perbuatan bukan orangnya.

Izz mahu balik kampung

Izz : ibu, kita sudah lama tidak balik kampung.
Ibu : Ya?
Izz : Esok, kita balik kampung, nak. Dah lama tak jumpa opah.
Ibu : Tanya ayah.
Izz: Ibu ajaklah ayah.
Ibu : Kamulah ajak. Kamu yang rindu pada opah, bukan?
Izz : Ibu, opah itu mak mertua ibu,bukan? Ibu kenalah pergi tengok opah.
Ibu : Kamu rindu pada opah atau kamu nak tunjuk tablet kamu pada sepupu kamu itu?
Izz : (Tersengih) mana ibu tahu?
Ibu : Ibu kenal kamu. Kamu anak ibu, bukan?

Izzdan upah

Ibu : Abang, ini duit upah abang.
Izz : Upah?
Ibu : Ya. Ibu beri upah sebab tolong ibu.
Izz : Ibu, abang tidak mahu duit.
Ibu : Oh! Abang tidak mahu duit?

Izz: Abang mahu pahala, ibu.
Ibu : (Ketawa). Dapat dua-dua sekali lebih baik. Duit dapat. Pahala pun dapat.
Izz : Boleh begitu,ibu? Bagusnya.
Ibu : Boleh! Abang dapat duit upah daripada ibu. Abang dapat pahala daripada Allah.

Izz dan janji

Izz: Ibu mahu bawa Along ke mana?
Ibu : Ikut ibu ke pembukaan kedai kawan ibu.
Izz : Ibu, abang mahu ikut.
Ibu : Tidak boleh.
Izz : Kenapa?
Ibu : Semalam ibu sudah bawa abang ke kenduri kahwin tapi abang tidak jaga kelakuan abang. Abang berlari-lari dalam dewan.
Izz : Ibu berilah abang ikut.
Ibu: Tidak boleh. Ini pengajaran untuk abang. Ibu bagi peluang abang berfikir.
Izz: Abang akan berfikir dalam kereta, ibu.
Ibu : Tidak boleh. Ini hukuman kepada abang. Abang tidak jaga kelakuan . Jadi abang kena tinggal.
Izz : Ibu, nabi tidak akan buat anaknya macam ini.
Ibu : Nabi buat macam mana?
Izz : Nabi akan beri peluang kedua kepada anaknya. Ibu berilah peluang kedua untuk abang. Bukankah ibu mahu ikut nabi? Ibu tidak mahu pahala? Beri abang ikut ibu. Ibu akan dapat banyak pahala.
Ibu : Abang akan dengar cakap ibu?
Izz : Promise.
Ibu : Janji?
Izz : Manusia berpegang kepada janji,ibu. Kerbau berpegang kepada tali. Abang akan dengar cakap ibu. Tolonglah abang ibu.
Hiss! Kalau bercakap dan memujuk ibu, bukan main pandai lagi.

Pujian Izz

Izz : Ibu, abang rasa lapar. (Walau sudah makan mi goreng)
Ibu : Abang mahu nasi ayam ibu. Ibu beri separuh. Nak?
Izz : Nak!
Ibu : Ok.
Izz : Ibu, tolong ambil air abang.

Ibu : Ok.
Izz : Terima kasih, ibu. Ibulah ibu yang terbaik di dunia.
Ibu : Abang hanya kenal ibu yang seorang ini sahaja.
Izz : Apa yang ibu buat untuk abang, sudah cukup untuk abang. Ibu, ibulah nombor satu di dunia.
Aduh! Ibu pasti cair dengan kata-kata anak ibu ini. Hehehe!

Izz dan masakan ayah

Izz: Ibu, lauk ini sedaplah. Abang tambah nasi.
Ibu : Lauk itu ayah yang masak.
Izz: Ayak masak? Sedaplah ayah masak.
Ibu : Nanti abang pujilah ayah.
Izz : Ya. Abang akan puji ayah.

Ibu : Cakap kepada ayah- Ayah masak sedap. Abang berselera makan.
Izz : Abang akan cakap yang hebat dari itu.
Ibu : Ya?
Izz berjumpa ayah selepas selesai makan.
Izz : Ayah, ayah sediakan makanan yang terbaik. Abang makan sampai 5 kali tambah. Hehehe! Abang gurau saja. Abang tambah 2 kali. Sedap!
Ayah: (Ayah pandang ibu. Ayah senyum malu-malu.)
Ibu : (Tersengih sambil pandang ayah).

Izz dan tudung ibu

Izz: Ibu, baju itu padan dengan tudung ini.
Ibu : Ya? Kalau tudung ini pula?
Izz : Tidak padanlah,ibu. Ibu hendak pergi mana?
Ibu : Ibu mahu pakai esok. Ibu hendak pilih baju sesuai untuk tudung ini.
Izz : Oh! Ibu hendak nampak cantiklah,ya.
Ibu : Hehehe!
Izz : Ibu, kalau anak murid ibu kata, "Cantiknya cikgu.", ibu jangan percaya,ya. Mereka mahu perli kalau nada suara begitu.
Ibu : Ya? Ibu tidak kisah.
Izz : Kalau abang cakap cantik, abang memang cakap benar. Pada abang, ibu ialah ibu yang paling cantik. Ibu , ibu abang.
Ibu : Hehehe! Ok. Ibu pilih baju ini.
Izz : Betul ibu? Yeaaaa...ibu pilih baju yang abang cakap cantik.

Izz dan ibu kucing

Izz : Ibu, Tompok (ibu kucing) sudah keluar pagar rumah.
Ibu : Biarlah Tompok. Dia akan balik nanti.
Izz : Anak-anak dia macamana?
Ibu : Tompok akan balik. Tompok tidak akan tinggalkan anak-anaknya. Bukan macam manusia. Ada manusia sanggup tinggalkan anak-anak sendiri.
Izz: Ibu tidak akan tinggalkan abang,kan? (Sambil memeluk belakang ibu yang sedang membasih pinggan di sinki)
Ibu : Ibu tidak akan tinggalkan abang.
Izz : Abang tahu. Ibu kan ibu yang soleh. Ibulah ibu yang terbaik di dunia.
Ibu : (Tersengih sampai ke telinga) Dalam hati :Manis mulut betul anak terunaku ini.

Izz mengalahkan orang dewasa

Izz: Ibu, ayah kata ayah akan beri abang ganjaran.
Ibu : Kenapa?
Izz : Sebab abang puasa.
Ibu : Baguslah!
Izz : Ibu, abang mahu puasa penuh tetapi abang tidak mahu ganjaran.
Ibu : Kenapa?
Izz : Puasa tidak perlukan ganjaran, ibu.
Ibu : Ya! Abang puasa kerana Allah. Ibu tahu itu. Allah pun bagi ganjaran pahala. Tiada salahnya ayah beri ganjaran kepada abang. Itu tanda ayah gembira anak ayah puasa.

Izz : Ya,ibu?
Ibu : Ya.
Izz : Ibu, tadi abang sakit perut sangat tapi abang tahan juga. Abang tidak mahu buka puasa.
Ibu : Abang, kalau abang tidak tahan sakit, abang buka puasa.
Izz : Abang sakit perut tapi abang boleh tahanlah,ibu.
Ibu : Sebenarnya ibu kagum dengan abang. Abang mempunyai semangat yang kuat untuk berpuasa. Semangat abang lebih tinggi dan mengalahkan sesetengah orang dewasa.
Izz : Mengalahkan orang dewasa?
Ibu : Ya! Ada orang dewasa yang tidak dapat menahan nafsu makan dan minum. Sebab itu ada yang tidak berpuasa.

Izz dan periksa

Izz : Ibu, hari ini ada periksa.
Ibu : Maksud abang, ada ujian?
Izz : Ya! Abang seronok sangat.
Ibu : Abang seronok ada ujian?
Izz : Ya! Tadi, ada ujian jawi. Abang boleh baca semuanya,ibu.

Ibu : Baguslah kalau begitu.
Izz : Ibu, ibu tahu apa yang paling seronok waktu periksa?
Ibu ; Apa dia?
Izz : Tidak ada kerja sekolah. Hehehe!

Izz dan sekolah

Perbualan telefon antara Izz dan Ibu
Izz: Ibu, abang letihlah hari ini. Abang cuti hari ini, boleh?
Ibu : Abang berpuasa. Abang dapat pahala. Abang pergi sekolah. Abang dapat lagi pahala. Abang belajar. Banyak pahala abang dapat.
Izz : Abang peninglah ibu.
Ibu : Orang berpuasa tidak boleh menipu. Sudahlah berdosa, hilang pula pahala puasa. Anak ibu benar-benar rasa pening?

Izz : Sedikit sahaja.
Ibu : Kalau begitu, abang pergi rehat dahulu.
Izz : Tidak boleh ibu. Sekarang sudah jam 11.30 pagi.
Ibu : Habis, abang tidak mahu pergi sekolah?
Izz : Siapa kata abang tidak mahu pergi sekolah?
Ibu : Oh! Jadi, abang mahu pergi sekolah?
Izz : Ya!
Ibu : Bagusnya! Abang pergilah mandi. Mandi boleh segarkan badan abang.
Izz : Abang memang hendak mandi.
Ibu : Abang doa kepada Allah supaya hilang rasa letih abang. Allah makbulkan doa orang yang berpuasa. Ibu pun doakan untuk anak ibu.
Izz : Ok. Ibu. (Suara lebih ceria)
Ah! Lega hati ibu.

Izz dan Zikir

Izz :Ibu, ibu mahu tidur?
Ibu :Ya. ibu sudah mengantuk.
Izz : Ok. Ibu dengan lagu ini.
Ibu : Itu bukan lagu, abang. Ini alunan zikir. Subhanallah.Alhamdulilah. walailahaillah. Allahuakbar.
Izz : Ya ibu.

Ibu :Bagaimana abang tahu ada zikir dalam telefon ibu?
Izz: Abang tekan , terus keluar zikir ini. Abang suka. Abang rasa tenang.
Ibu : Dulu, sewaktu abang kecil, ibu selalu tidurkan abang dan ayun abang dalam buaian dan ibu berzikir.”
Izz :Oh ya! Patutlah abang suka dengar zikir ini.
Ibu :Ibu kagum. Abang mendengar zikir. Dalam bulan puasa ini, abang dapat pahala berlipat kali ganda. Andai abang turut berzikir, Allah akan tambah lagi pahala untuk abang. (puji teknik nabi)
Izz: Abang berzikir juga , ibu. Abang zikir dalam hati.
Ibu: Ibu doakan abang dapat pahala berlipat kali ganda atas amal yang abang buat. Amin!

Izz dan orang-orang yang taat

bu : Abang dengar ibu baca ini (Membaca Tafsir Al-Quran, Surah An-Nisaa':69).. iaitu nabi-nabi...
Izz : Ibu, kita boleh jumpa nabi. Kita boleh lihat wajah nabi yang sebenarnya,ibu?
Ibu : Ya!...dan orang-orang yang Syahid...
Abang, orang-orang yang syahid ialah orang-orang yang meninggal ketika memperjuangkan Islam.
Izz : Orang yang memperjuangkan Islam? Mereka pun ada dalam syurga,ibu?

Ibu : Ya, abang. Orang yang syahid itu Allah masukkan dalam syurga.
Izz : Ooo (Wajah yang teruja) Orang yang mempertahankan Islam akan masuk syurga.
Ibu : ...dan amatlah eloknya mereka itu menjadi teman rakan (kepada orang-orang yang ta'at)...Abang, taat kepada Allah bermaksud menurut perintah Allah. Dalam masa yang sama ,kita menjauhi larangan-NYa, misalnya, minum arak dan berjudi.
Izz : Abang tak akan minum arak dan berjudi.
Ibu : Ibu doakan pun begitu.
Izz : Buat apa minum arak. Minum arak dosa besar. Minum arak buat kita lupa. Minum arak buat kita buat perkara-perkara yang tidak elok.
Ibu : Ya, abang.
Izz : Berjudi itu buat rugi saja. Kalau kita ada duit banyak, kita berjudi, kita buang duit saja. Kita hanya ikut nasib. Mana boleh ikut nasib saja, ya ibu?
Ibu : Kita tidak boleh berserah pada nasib sahaja. Kita perlu berusaha apabila kita mahu mencapai sesuatu. Semoga kita termasuk dalam golongan orang-orang yang taat.
Izz: Ya,ibu. Sayang ibu.
Ibu : Sayang abang juga.

Izz dan honey star

Kata Ibu : Abang makan 'honey star' bersama dengan susu. Abang tahan berpuasa.
Kata Izz : Abang makan 'honey star' dan kentang goreng. Allah bantu abang puasa. Allah bantu orang yang buat baik, ya ibu?
Kata ibu : Ya sayang.
(Puji mengikut teknik nabi- puji kebaikan dan nyatakan impaknya.)

Izz dan kertas warna

Izz : Ibu, boleh ibu belikan kertas warna untuk abang. 
Ibu : Insyaallah,nanti ibu belikan.
Izz : Ibu, berapa harga kertas warna?
Ibu : Yang kecil RM 2.50. yang besar RM 5.00
Izz : Ibu, abang nak guna duit tabung abang. Bukankah elok kita gunakan untuk perkara yang berfaedah, yang kita suka dan yang kita mahir hendak buat?
Ibu : Ya. Ibu tahu abang teruja mahu membuat origami menggunakan kertas war

na. Insyaallah, ibu akan belikan.
Izz : Bila ibu?
Ibu : Ibu tidak berani berjanji. Ibu akan ingat. Nanti ibu keluar, ibu akan carikan.
Izz : Boleh ibu tetapkan masanya?
Ibu : Ibu hanya boleh kata ibu akan cari pagi ini.
Izz : Ibu, buat origami makan masa lama. Origami buat kita rasa leka. Jadi kita lupa yang kita ini berpuasa.
Ibu : (Tersengih. Dalam hati-pandainya anak ibu beri alasan yang logik)
Ibu tahu abang tidak sabar mahu buat origami. Ya Allah, jadikanlah Izz orang yang sabar.
Izz : (Tersengih). Ibu, boleh ibu ambil kertas warna Along sementara ibu belum beli kertas warna.
Ibu : Okaylah! (Sabarlah saja ibu dengan anak ibu ini).
Ibu : Nah! Kertas warna. Banyak warna ibu ambil.
Izz : Ini sahaja?
Ibu : Alhamdulillah!
Izz : (tersengih) Alhamdulillah!
Sedang ibu buat kerja, Izz datang dengan wang kertas RM2 dan syiling RM3.
Izz : Ibu, ibu beli kertas warna yang banyak. Yang harga RM 5,tahu?
Ibu : (Dalam hati) Izz orang yang tidak sabar maka ibulah yang kena lebih bersabar.

Kekayaan hati

Ibu : (membaca tafsir ayat kepada Izz) ...Itu sebabnya ibu berdoa kita diberikan kebaikan di dunia dan di akhirat.
Izz : Ya ,ibu? Kalau kita minta kaya di dunia, kita akan kaya di dunia sahaja
Ibu : Ya. Itu sebabnya kita perlu minta doa kita kaya di dunia dan di akhirat.
Izz : Ya, ibu. Lebih baik lagi kalau kekayaan hati. Kalau kaya harta tapi tidak kaya hati,tidak ada gunanya.
Ibu : Kaya hati itu apa maksudnya?
Izz : ibu tak tahu? Kaya hati itu lebih kurang baik hati, suka tolong orang, suka berkongsi...semua yang baik-baik.
Ibu : Oh begitu.
Izz : Kalau kaya harta , banyak duit tetapi tidak kaya hati, mesti dia bongkak dan sombong. mesti tidak mahu beri duit pada orang miskin.

Ibu dan kerja

Izz : Ibu sudah siap semak kertas?
Ibu : Belum. Banyak lagi.
Izz : Tidak mengapa,ibu. Ibu buat sikit-sikit. Sikit-sikit lama-lama habislah. Bukanlah sikit-sikit lama-lama jadi bukit, ya ibu.
Ibu : Hehehe! Ya, sikit-sikit lama-lama habis. Tapi ibu tiada moodlah.
Izz : Jangan begitu,ibu. Ibu buat sahaja perlahan-lahan. Nanti pasti siap.
Ibu : Pandainya abang nasihatkan ibu. Abanglah penguat semangat ibu.

Lapar sebulan tidak sama dengan lapar berbulan-bulan

Izz : Ibu, abang tidak rasa lapar.
Ibu : Baguslah begitu.
Izz : Tapi abang rasa letih sedikit.
Ibu : Ibu pun letih. Yang baiknya, kita dapat merasai pengalaman orang susah dan miskin. Hal ini boleh menginsafkan kita. Kita menjadi manusia yang lebih bersyukur.
Izz : Tapi ibu, kita tidak dapat rasai pengalaman orang miskin yang sebenarnya.
Ibu : Kenapa pula?
Izz : Kita hanya puasa sebulan. Mereka pula lapar berbulan-bulan.
Ibu : Ha'ah. Ada juga yang bertahun-tahun hidup miskin.

Izz atau robot

Izz : Kenapa ibu pandang abang begitu?
Ibu : (Tersenyum)
Izz : Ibu, kenapa?
Ibu: Ibu rasa bersyukur dapat anak...dapat abang sebagai anak ibu.
Izz: Kenapa?
Ibu : Abang anugerah Allah
Izz : Sebab abang baik.
Ibu : dan nakal juga
Izz : Ibu, kalau ibu dapat anak yang sempurna, tentu hidup ibu 'boring'
Ibu : Hehehe! Macam dapat anak robotlah jawabnya.

Sakit perut dan pahala

Izz : Ibu, abang sakit perut, elok balik dan sakit perut balik. Sekarang sudah elok.
Ibu : Alhamdulillah.
Izz : Ya! Alhamdulillah. Ibu, bulan puasa banyak berkat.
Ibu : Ya.
Izz : Allah bagi pahala dan Allah bagi peluang untuk dapat pahala.
Ibu : Benar.
Izz : Ibu, abang berpuasa dan Allah tolong abang melakukannya.
Ibu : Alhamdulillah!
Izz : Ibu, puasa buat perut abang sihat.
Ibu : Alhamdulillah!
Izz : Alhamdulillah! Cium ibu! (lalu tunduk mencium pipi ibu) abang pergi dulu,ibu.
Ibu : Ya Allah! Jadikanlah anakku ini anak yang soleh!

Cikgu yang marah-marah

Izz: Ibu, kenapa ibu diam?
Ibu : Ibu sedang berfikir.
Izz: Ibu fikir tentang apa?
Ibu : Ibu sedang fikir bagaiman cara mahu menasihati anak murid ibu.
Izz : Ibu perlu tegas. Marah sikit ,baru mereka mahu dengar.Ibu tidak boleh lembut-lembut.
Ibu : Kenapa pula?
Izz : Budak-budak tidak mahu dengar kalau cikgu cakap lembut. Kalau cikgu marah dan garang baru mereka hendak dengar.
Ibu : Sebab apa jadi begitu?
Izz : Kalau cikgu marah baru mereka takut.
Ibu : Tapi ibu tidak mahu anak murid ibu takut pada ibu. Ibu mahu mereka hormat. Ibu mahu ikut teknik Nabi. Abang pun tidak perlu ibu marah. Abang dengar cakap ibu, bukan?
Izz : Tapi kadang-kadang abang pun tak dengar cakap ibu.
Ibu : Setiap orang melakukan kesilapan. Ibu doakan agar Allah ampunkan dosa abang.
Izz : Sayang ibu.
Ibu : Sayang abang juga.

Izz menjadi penasihat

Izz : Ibu, kenapa ibu menangis? Ibu sedih?
Ibu : (mengangguk-angguk kepala)
Izz : Kenapa ibu sedih? Ibu sedih , abang pun sedih juga.
Ibu : Tadi, sebelum solat ibu rasa mengantuk sangat dan terdetik hati ibu untuk solat kemudian. Tapi ibu paksa diri untuk solat juga. Itu sebabnya ibu menangis. Ibu rasa berdosa pula. Waktu mahu solat, ibu pula rasa mengantuk. Syukur Allah hilangkan mengantuk ibu ketika ibu mula solat.
Izz : Bukankah itu perkara baik?
Ibu : Perkara baik?
Izz: Yalah. Ibu rasa begitu, itu perkara baiklah. Setiap manusia melakukan kesilapan,ibu. Allah ampunkan dosa ibu.
Ibu : Ya Allah! Sesungguhnya Izz pengarang jantung dan penawar hati ibu. jadikanlah anakku ini anak yang soleh, dan menjadi pemimpin yang alim dan teguh dalam menegakkan agama-Mu. Amin!

Izz dan dobi kain

Izz : Ibu, hari ini ibu tidak basuh kain kat luar? (Ada pakaian ibu yang hanya boleh dibasuh menggunakan tangan sahaja dan ibu basuh di beranda rumah)
Ibu : Ibu letih. Ibu basuh kain lain yang boleh guna mesin basuh.
Izz :Tidak mengapa. Abang tolong basuh kain ,boleh?
Ibu : Tidak perlu.
Izz: Bolehlah ibu. Abang tolong basuh baju ibu. Ibu tolong ajar apa nak buat. Kalau salah ibu tegur.
Ibu : Betul abang hendak basuh baju ibu?
Izz : Ya, ibu. Tapi ibu ada sama. Ibu boleh tengok abang basuh kain.
Ibu : Oklah. Sambil ibu sidai kain, abang boleh basuh kain ibu dalam besen besar.
Izz betul-betul basuh kain ibu. Dia sabun, dia bilas dan dia gantung pada penyidai. Ibu hanya tolong sidai pada penyangkut baju.
Ibu : Abang tolong ibu basuh kain. Abang tolong ringankan kerja ibu. Abang juga puasa. Ibu doa abang  dapat pahala berlipat kali ganda daripada Allah..
Izz : Abang ringankan kerja ibu. Abang dapat pahala. Abang juga seronok. Abang boleh main air. Abang boleh mandi di luar.
Oh! itu rupanya pendorong abang untuk tolong ibu.

Anak yang soleh

Ibu : Ini tafsir Al-Quran. Dalam ini ada penerangan tentang makna ayat-ayat dalam Al-Quran
Izz : Oh! Jadi, kita boleh tahu makna setiap huruf. tapi ustaz kata ada huruf yang hanya Allah yang tahu maknanya.
Ibu : Ustaz betul. Abang lihat ini. Alif, Laam,Miim.- Allah jualah yang mengetahui erti dan maksud huruf-huruf ini.
Izz : (Mengangguk-anggukkan kepala)
Ibu : Ibu bacakan ayat ini ...(Ayat 3 Surah Al-Baqarah ) dan ini maknanya- orang yang beriman kepada perkara-perkara ghaib. Abang tahu apa itu ghaib?
Izz : (Hanya diam)
Ibu : Kita tidak dapat lihat Allah tapi kita percaya wujudnya Allah.
Izz : Abang tahu.Kita percaya adanya Allah. Kita percaya adanya malaikat.
Ibu : Ya betul. Satu lagi tanda orang yang beriman ialah mendirikan sembahyang.
Izz : Abang solat , ibu. Abang puasa dan abang solat.
Ibu : Ibu doakan abang menjadi anak yang soleh. Tahu tak? Salah satu perkara yang kita bawa apabila kita mati ialah doa anak yang soleh. Doa abang nanti akan bantu ibu apabila ibu mati nanti.
Izz : Ibu jangan sebut pasal mati. Abang tidak suka.
(Air matanya mengalir)
Ibu : Kita perlu ingatkan mati supaya kita hidup dengan sebaik-baiknya. Kita gunakan waktu hidup untuk beribadah kepada Allah. Abang, berusaha untuk menjadi anak yang soleh,ya!
Izz : Ibu pun berusaha menjadi anak yang soleh.
Ibu : Ya. Ibu pun mahu bantu opah dan tok abah. Ibu mahu doakan untuk mereka juga.
Izz : Abang doakan untuk ibu dan ayah.
Ibu : (Cium Izz.) Sayang abang.
Izz : Sayang ibu juga.

Kisah Nabi Syuib

Ibu : Abang mahu ibu ceritakan pada abang cerita yang ibu baca dalam Tafsir Al-Quran ini.
Izz : (Mengangguk-anggukkan kepala sambil berbaring di sofa) 
Ibu : Ibu baca kisah Nabi Syuib. 
Izz : Oh! Ada nabi Syuib?
Ibu : Ya. Dalam al-Quran ada menceritakan tentang nabi Syuib yang mengajak kaumnya beriman kepada Allah namun kaumnya menolak. 
Izz : Mesti mereka percaya pada batu,bukan ibu? Batu bukan ada kuasa pun.
Ibu : Bagi mereka yang tidak mahu mengikut Nabi Syuib beriman kepada Allah, Allah telah memperdengarkan letusan bunyi yang menyebabkan mereka yang ingkar mati.

Izz dan Puasa

Ibu : Abang berpuasa. kalau abang letih, abang boleh tidur. Orang berpuasa yang tidur pun dapat pahala.
Abang : Ibu mahu buat apa?
Ibu : Ibu mahu mengaji.

Abang : Boleh abang tidur di tepi ibu sambil dengar ibu baca Al-Quran?
Ibu : Boleh.

Ibu tersenyum. Ibu usap rambut Izz sambil membaca Al-Quran. 
Semasa Izz tidur, ibu cium dahi Izz. Ibu doa, "Ya Allah! jadikanlah anakku ini anak yang soleh!"

Izz dan pahala di bulan puasa

Ibu : Abang, abang tahu tak, banyak pahala kita boleh dapat dalam bulan puasa nanti.
Izz : Ya, ibu?
Ibu : Ya. Allah akan gandakan pahala bagi setiap kebaikan yang kita buat dalam bulan puasa.
Izz : Betul,ibu? Apa-apa kebaikan yang kita buat? (Matanya terbeliak)
Ibu : (Ibu tersenyum) Ya. Misalnya, senyum. Senyum dapat pahala. Kalau waktu biasa dapat 1pahala, pada bulan puasa boleh dapat 10pahala dan boleh berganda sampai 700pahala.
Izz : Betul ibu? Wah!
Teruja benar Izz mendengar kata-kata ibu. Seronoknya melihat wajah Izz yang ceria dan bersemangat serta tidak sabar-sabar menunggu tibanya puasa.
Didoakan agar anakandaku ini dapat berpuasa penuh!

Izz dan puasa

Izz: Ibu, kasihan orang yang demam ya.
Ibu : Ya, kasihan. Tapi kenapa tiba-tiba abang sebut tentang perkara itu?
Izz : Orang demam tidak boleh puasa. Itu sebab abang kasihan.
Ibu : Ooo..Betul juga ,ya.
Izz : Ibu, abang mahu puasa penuh. Abang sudah dewasa. Perut abang juga sudah dewasa. Boleh tahan lapar. Masa sahur boleh juga makan banyak. Jadi, tidak lapar masa puasa.
Ibu : Abang bukan orang dewasa. Tapi memang abang boleh puasa penuh.
Izz : Ibu , abang kanak-kanak dewasalah.
Sejak akhir-akhir ini Izz selalu berbicara tentang puasa. Suka apabila melihat Izz tidak sabar mahu puasa.

Nasihat Izz

Izz : Ibu, kenapa orang itu pakai semua hitam?
Ibu : Oh! Itu gambar orang Arab. Dia memang berpakaian begitu. Kasihan. Dalam cuaca panas, dia minta sedekah.
Izz : Ibu, kalau kita miskin, kita perlu berdoa kepada Tuhan.
Ibu : Kalau kita miskin, kita perlu banyak bersabar.
Izz : Ya. Kalau kita tidak ada ibu bapa, Tuhan yang akan jaga kita. Kita perlukan Tuhan untuk membantu kita.
Ibu : Diam dan hanya mengangguk-anggukkan kepala (masih menghadam kata-kata Izz)
Izz : Ok. Itu sahaja abang nak cakap.

Izz dan medal perak

Dialog ibu dan Izz
Ibu : Abang sudah baca nota ibu.
Izz : Belum. Mana dia?
Ibu : Ini (sambil menunjukkan nota yang sudha terjatuh di atas lantai. Izz tidak perasan akan nota itu ketika mengambil medalnya)
Selepas membaca nota...
Izz : Ibu , memang susah sukaneka itu. Abang terpaksa pusing dan jalan terus dan perlu lepasi kon itu.
Ibu : Tahniah! Yang penting abang berusaha.
Akhirnya , Izz teruja menceritakan pengalamannya menyertai sukaneka sekolah. Hari semalamnya, dia terdiam apabila ayahnya komen dia asyik mendapat tempat kedua. Selepas itu dia hanya membelek-belek medalnya.
Puji anak tidak semestinya hanya apabila dia dapat nombor satu atau cemerlang. Yang penting usaha yang ditunjukkan.

Air dan orang Afrika

Ibu : Bagusnya anak ibu. Abang minum air mineral. Badan akan abang sihat.
Izz : Ibu, abang tidak buang pun air itu. (merujuk air dalam botol yang minta dihabiskannya)
Ibu : Bagusnya!
Izz : Abang tak mahu menipu. Abang habiskan juga air botol.
Ibu : Ibu memang percaya kepada abang.
Izz : Abang tidak menipu. Kalau menipu, Allah akan tahu. Allah nampak apa yang kita buat.
Ibu : Ya, abang.
Izz : Abang juga ingat kisah orang Afrika yang ibu ceritakan. Mereka lapar dan dahaga. Jadi, abang minum habis air itu.
Ibu : Bagus tindakan abang.
Izz : Ok. Sekarang boleh tak ibu buatkan air manis untuk abang?
Hehehe! Pandai anak ibu ambil hati ibu.

Orang tua

Ibu: Terima kasih abang sebab tolong sapu ubat untuk ibu.
Izz : Memang tugas anak bantu orang tua.
Ibu : (Dalam hati :- Kata-kata yang menyusuk kalbu. Bukan kerana apa-apa tetapi kerana Izz sebut orang tua. Alahai! Bunyinya seperti ibu sudah tua benar. Hehehe!)

Izz dan puasa

Izz : Ibu, abang akan berusaha untuk  puasa penuh nanti.
Ibu: Baguslah! Abang berniat untuk berpuasa penuh. Malaikat mencatat pahala buat abang.
Izz : Ibu, apabila kita puasa, sebenarnya kita hormati orang yang tidak ada makanan, bukan?
Ibu: Dengan berpuasa , kita dapat pengalaman merasai kesusahan orang miskin. Merasai dan memahami penderitaan mereka.
Izz : Ibu, abang rasa abang tahu apa rasa orang miskin. Dia terpaksa menahan lapar dan mencari makanan. Terpaksa makan sampah. Kita sepatutnya bersyukur.

Andai ibu dapat RM1000

Ibu : Abang, kalau ibu dapat RM1000, abang rasa apa ibu patut buat dengan duit itu?
Izz : Ibu simpan sahaja.
Ibu : Ha?
Izz: Ibu simpan duit itu untuk belanja dan bagi anak yatim. Bolehkan begitu?
Ibu : (Dalam hati- kadang kala pemikiran anak ibu ini memang di luar jangkaan ibu.)

Tutup aurat

Izz : Ibu, ibu perlu tunggu abang.
Ibu : Kenapa perlu tunggu? Ibu mahu keluar sekarang. Abang ikut sahajalah.
Izz : Abang mahu tukar seluar.
Ibu : Kita hanya mahu pergi rumah opah. Bukannya hendak ke mana-mana pun.
Izz : Ibu, abang pakai seluar pendek. Ibu tak nampak? Abang mahu tutup aurat. Abang mahu pakai seluar panjang.
Ibu : (Tersengih! Baru perasan bahawa Izz memakai seluar pendek di rumah. Seluarnya tidak menutup lutut)

Ayah dan chicken chop

Kata Izz, "Tidak sangka ayah mahu masak 'chicken chop!"
Ibu jawab, "Ayah mahu penuhi permintaan abang."
Tanya ibu pula, "Jadi, apa yang perlu abang katakan kepada ayah?"
Balas Izz, "Abang akan ucapkan terima kasih."
Kata ibu, "Ibu pun begitu. Eloknya kita puji ayah."
Tapi Izz balas, "Kena tengok dulu sama ada sedap atau tidak."
Balas ibu, "Mana boleh begitu."
Izz bertanya, "Kenapa?"
Kata ibu, "Ayah sudah berusaha. Sedap atau tidak perkara kedua"
Izz menjawab, "Ya, ibu. Ayah sudah berusaha.Perlu ucap terima kasih."
Tanya ibu, "Mahukah abang ibu ajarkan teknik memuji ayah cara Nabi Muhammad?"
Izz jawab, "Mahu!"
Balas ibu,"Izz katakan begini- Ayah sudah masakkan chicken chop. Abang suka. Ibu pun suka. Allah beri pahala buat ayah kerana menggembirakan hati isteri dan anak."
Namun,Izz berkata pula, "Ibu, abang hanya mahu berkata begini:- Ayah telah masakkan chicken chop untuk abang. Ayah telah penuhi permintaan abang. Abang sayang ayah. "
Wah! Anak ibu lagi pandai memuji daripada ibu.

Iklan

Kata Izz, "Ibu, iklan ini suka menipu budak-budaklah!"
Tanya ibu, "Kenapa pula?"
Jawab Izz, " Iklan suka menunjukkan perkara yang tidak betul."
Tanya ibu, "Tipu bagaimana?"
Cerita Izz, "Tadi, iklan itu tunjuk seorang budak yang letak empat buah kerusi dan tutup. Kemudian, keluar pula kuda palsu.  Menipulah tu!"

Ibu bertanya lagi, " Bagaimana pula dengan cerita kartun?"

Izz ketawa apabila diaju soalan begitu. Katanya, "Kartun lagilah menipu. Misalnya, cerita Dora. Ada unicorn. Mana ada unicorn dalam dunia ini."

Ibu balas, "Tetapi Izz suka tengok kartun,bukan?
Izz ketawa dan tersengih lagi.
Sambungnya lagi, "Tapi ada kartun yang tidak menipu!"

Tanya ibu, "Cerita apa yang tidak menipu?"
jawab Izz, "Cerita Tarnado tentang dua orang budak nakal yang selalu mahu dipenuhi kehendaknya. Mereka pentingkan diri sendiri dan tidak mahu mendengar kata ibu bapanya. Kreatif tetapi tidak menipu."
Sambung Izz lagi, "Satu lagi cerita tidak menipu ialah cerita Sains Comot."

Izz sudah ada pendapatnya sendiri dan sudah pandai menilai.

 

Izz Ingin Jaga Ibu

Kata Izz ketika menonton drama tv, " Ibu, orang itu tidak boleh buat emaknya macam itu,kan?"
Jawab saya, "Ya."
Tanya Izz, "Kenapa dia marah dan halau emak dia sendiri?"
Balas saya, " Kadang kala orang lebih sayang akan isteri melebihi ibunya."
Jawab Izz, " Izz tidak akan buat macam itu pada ibu. Bila Izz kahwin juga Izz akan tinggal dengan ibu."
Balas saya, "Isteri kamu belum tentu mahu tinggal dengan ibu."
Kata Izz dengan yakin, "Isteri kena dengar cakap suami."
Tanya saya lagi (sekadar ingin menduga), "Kalau dia tidak mahu juga?"
Balas Izz, " Kalau macam itu, Izz tidak akan kahwin dengan dia."
Tanya saya lagi, "Kalau kamu sudah berkahwin dan isteri kamu tidak mahu tinggal dengan ibu?
Balas Izz, "Abang akan cerai dia. Mana boleh begitu. Isteri kena ikut cakap suami."
Kata saya sambil tersenyum sinis, " Tidak tinggal dengan ibu, tidak mengapa. Tidak menjadi kesalahan pun. Kamu cari rumah sendiri. Ibu tinggal dengan ayah."
Jawab Izz sambil memeluk ibunya ini, "Tapi abang sayang ibu. Abang hendak tinggal dengan ibu. Abang tidak mahu tinggalkan ibu. Abang hendak jaga ibu."
Nada suaranya sedih.
Saya menjawab, "Kamu belum 9 tahun pun lagilah. Kamu perlu belajar bukannya fikir tentang kahwin!"
Izz melepaskan pelukan. Dia tersengih. Kemudian, dia cium pipi ibu. Katanya lagi, " Abang tetap mahu tinggal dengan ibu. Tidak kira."

Pandainya dia mengambil hati ibu.

Sedang menaip di komputer, Izz datang. Dipicitnya belakang ibunya ini. Kemudian, diambilnya sikat dan disisirnya rambut ibunya. Setelah itu, dipicit-picit bahu dan tengkuk ibu. Kata Izz, "Ibu mesti penat. Ibu rasa lega tak bila abang buat begini?"
Saya hanya jawab, "Ya!" dan terus membuat kerja saya.
Untuk beberapa lama, saya hanya membiarkan Izz berbuat demikian sehinggalah dia berkata, "Ibu, abang berhenti,ya. Abang sudah penat."
Saya balas, "Ok. abang sudah sikat rambut ibu. Abang picit badan ibu.Ibu rasa lega. Abang telah menggembirakan dan menyenangkan hati ibu. Allah memberikan pahala buat anak ibu yang bersusah payah menyenangkan hati ibu."
Bukan sekadar pujian mengikut Teknik Nabi Muhammad tetapi saya juga memberi ganjaran sosial iaitu pelukan buat Izz. Izz memang suka dipeluk.
Semasa dipeluk , Izz berkata, "Sayang ibu."
Ibu tersenyum lalu membalas, "Sayang abang juga."

Hadiah untuk kawan

Semalam Izz memberikan hadiah kepada guru-gurunya. Apabila balik dari sekolah, saya bertanya nama-nama guru yang diberikan hadiah. Namun bilangan guru dengan bilangan hadiah tidak sama. Ada satu lagi hadiah yang tidak diberikan. Ada seorang guru lelaki yang tidak diberikan hadiah.
Saya tanya, " Kenapa tidak cukup hadiah untuk cikgu. Sepatutnya cukup,bukan?"
Izz jawab, "Satu hadiah lagi itu abang berikan kepada kawan baik abang. Dia tidak bawa hadiah untuk cikgu. Dia tengok orang lain seronok bagi hadiah kepada cikgu. Jadi, abang bagilah hadiah itu kepada dia. Jadi, dia boleh bagi kepada cikgu yang dia suka."
Saya tanya, "Dia bagi hadiah itu kepada siapa?"
Izz jawab, "Dia bagi guru kelas dia."
Saya terdiam. Kemudian, bagi merasionalkan tindakannya memberikan hadiah kepada rakan karibnya itu, Izz berkata, " Hadiah itu tidak sesuai untuk bagi cikgu abang. Cikgu abang itu lelaki. Cikgu kelas kawan abang itu perempuan. Elok bagi cikgu itu."
Oh begitu rupanya. Anak siapa ni?

Pahala buat ibu

Semalam,Izz bercerita,
Kata Izz, "Ibu, semalam ada orang Cina tua datang. Dia kata dia tak ada duit nak beli ubat. Dia susah."
Saya jawab," Lepas itu, apa jadi?"
Izz berkata, " Dia minta RM 2. Tapi ayah tak ada duit RM2. Abang ambik duit tabung abang dan abang bagi pada ayah suruh bagi pada orang Cina tu."
Saya balas, "Ayah tak ada duit kecil dan kamu bagi duit tabung kamu. Kenapa tidak berikan sendiri dan beritahu orang itu, duit itu dari tabung abang."
Izz berkata, " Tidak mengapa,ibu. Allah tahu."
Saya bertanya lagi (lebih kepada diri sendiri). Kata saya, " Betulkah orang itu susah? Bagaimana kalau dia tipu sahaja."
Izz jawab. " Ibu, kalau orang itu tipu, dia yang berdosa. Allah tetap berikan abang pahala sebab tolong orang susah, bukan?"
Akhirnya saya berkata, " Ya! abang tolong orang susah. Allah berikan pahala buat anak ibu."
Izz membalas, "Ibu pun dapat pahala juga,kan. Sebab ibu ada anak yang buat baik pada orang lain."
Lalu Izz cium pipi ibunya. Katanya, "Sayang ibu!" ibunya pula yang rasa terharu.

Ibu mahu sambung belajar

Tanya ibu, " Abang, bolehkah ibu sambung belajar lagi?"
Jawab Izz, "Ibu mahu sambung belajar di mana?"
Balas ibu, "Ibu mahu sambung belajar di universiti."
Kata Izz, "Abang rasa tidak boleh. "
Tanya ibu, "Kenapa pula?"
Kata Izz, "Abang mahu ibu sentiasa berada di sisi abang. "
Hehehe! Anak terunaku ini..

Ibu pun dapat pahala

Izz: Ibu, abang sudah selerakkan ruang tamu.
Ibu : Tidak mengapa. Abang boleh kemaskan kembali.
Izz : Ibu, tolonglah abang. Sama-sama kita kemaskan barang-barang. Ibu akan dapat pahala.
Wah! Pandai anak ibu guna teknik memuji.

Sayang Ibu

Izz berkata, " Ibu, ibu cuba tanya abang. Tanya, abang sayang ibu tak.?
Ibu menjawab, "Ok. Abang sayang ibu tak?"
Dalam hati, ibu yakin Izz akan jawab Izz sayang akan ibu.
Namun, tanpa diduga balas Izz, "Abang sayang ibu lebih daripada yang ibu fikirkan."
Izz ketawa terbahak-bahak. Seronok benar dia apabila dilihat ibu terkejut. Katanya lagi, "Ibu mesti tidak sangka abang jawab begitu, bukan?"
Anakku ini sering sahaja membuatkan ibu kehilangan kata-kata.